தீயொழுக்கம் உள்ள பிள்ளையின் செயல்களால் பெற்றோரின் புகழ் மண்ணோடு மண்ணாகும்.
அதர்மத்தில் பங்கேற்கும் பிள்ளையால் வீடே நரகமாகிறது. அனைவரிடமும் பகை மூள்கிறது. முடிவற்ற மனவேதனை உண்டாகிறது. பெயரளவில் பிள்ளை வேண்டும் என்பதற்காக தீயொழுக்கம் உள்ள பிள்ளையை அறிவுள்ளவன் ஆசைப்படுவானா? ஆன்மாவைச் சிறையிடும் மோகவலை அது.
ஒரு விதத்தில் நல்ல பிள்ளையை விட, கெட்ட பிள்ளை தேவலாமோ? ஏனெனில் நல்ல பிள்ளை பற்றுக்குக் காரணமாவான். அதனால் அவனைத் துறப்பது பெரும் துன்பம் தரும். கெட்ட பிள்ளையால் வீடே நரகமாகும். துறவு மனப்பான்மை விரைவில் ஏற்படும்.
இப்படிப் பலவாறான சிந்தனையில் ஆழ்ந்த அங்கன், தன் மனைவி, தாய் ஆகியோரைத் துறந்து நள்ளிரவில் யாருமறியா வண்ணம் வீட்டைத் துறந்து கானகம் சென்றான்.
யோக மார்கத்தின் உண்மை வழியறியாதவன் இறைவனை வெளியில் தேடுவதுபோல் சபையோரும் மந்திரிகளும், உற்றாரும் அரசனைத் தேடியலைந்தனர்.
மக்கள் தங்கள் அன்பு மிகுந்த அரசனைக் காணாது கண்ணீரில் மூழ்கினர்.
ப்ரும்ம ஸ்வரூபத்தையறிந்த ப்ருகு முதலிய முனிவர்கள் உலக நன்மையையே எப்போதும் வேண்டுபவர்கள்.
மக்களைக் காக்க அரசன் என்று ஒருவன் இல்லாவிடில் நாடு கேட்டையடையும் என்றறிந்து, மந்திரிகள் விரும்பாவிடினும் தாய் ஸுநீதையின் அனுமதி பெற்று வேனனை அரசனாக்கினர்.
மிகவும் கொடுமையாக தண்டிக்கும் இயல்புடைய வேனன் அரசனானதும், திருடரும் கொள்ளையரும் பாம்பைக் கண்ட எலி போல் பதுங்கினர்.
அரியணை ஏறிய வேனன் அஷ்டதிக்பாலர்களையும் செல்வங்களையும் பெற்றதால் தன்னை மிக உயர்ந்தவனாக எண்ணிக்கொண்டான். ஸாதுக்களை அவமதிக்கத் துவங்கினான்.
அடக்குவாரின்றி செல்வச் செருக்கால் மதியிழந்து, கண்ணிருந்தும் குருடனாய் தேரிலேறி விண்ணும் மண்ணும் அதிரச் சுற்றியலைந்தான்.
எவரும் வேள்விகள் செய்வதோ, பூஜை செய்வதோ, தானங்கள் அளிப்பதோ கூடாது என்று முரசறைவித்தான். அனைத்து தர்ம காரியங்களையும் தடுத்து நிறுத்தினான்.
அவனது தீய செயல்களால் அவதியுறும் மக்களைக் கண்டு முனிவர்கள் கருணை கொண்டு ஒன்று கூடினர்.
அரசனில்லாது நாடு துன்பப்படுகிறதே என்று இந்த வேனனை அரசனாக்கினோம். ஆனால் மக்களின் துன்பம் அதிகரித்துவிட்டதே. எப்படி இந்த நிலைமையைச் சீர் செய்வது? பாம்பிற்குப் பாலூட்டி வளர்த்தாற்போல் அரசனானதும் இவனது துஷ்டத்தனம் பன்மடங்கு அதிகரித்துவிட்டதே.
இவனைப் பேசி நல்வழிப் படுத்துவோம். அவன் சமாதானப் பேச்சுக்கு சரிவரவில்லை எனில் எரித்துவிடலாம் என்ற முடிவோடு அவனிடம் சென்றனர்.
முனிவர்கள் வேனனைப் பார்த்து இனிமையாகப் பேசத் துவங்கினர்.
அரசே! மனம், வாக்கு, உடல், புத்தி இவைகளால் ஒருவன் தர்மத்தைத் தழுவி நடந்தால் உத்தம லோகங்களை அடையலாம். அதே தர்மத்தை பயன் கருதாமல் செய்தால் முக்தி கிட்டும்.
திருடர்களிடமிருந்தும், தீயோரிடமிருந்தும் மக்களைக் காத்து, முறையாகக் கப்பம் வசூலித்து அறநெறிப்படி வாழும் அரசன் இம்மையிலும் மறுமையிலும் அனைத்து நன்மைகளையும் பெறுவான்.
எந்த அரசாட்சியில் மக்கள் முறைப்படி இறைவனைப் பூஜிக்கிறார்களோ அந்த அரசனின் ஆட்சி கண்டு இறைவன் மகிழ்கிறார்.
பகவான் அரசர்க்கரசர். இந்திராதி தேவர்களும் அவரைப் பணிகின்றனர்.
அவரே அனைத்துப் பொருள்களாகவும் தவமாகவும் விளங்குகிறார்.
அவரே அனைத்துப் பொருள்களாகவும் தவமாகவும் விளங்குகிறார்.
தங்களது தேசத்தில் வசிக்கும் நாங்களும் தங்களது நன்மைக்காகவே வேள்விகளால் பகவானை ஆராதனை செய்கிறோம்.
அந்தணர்கள் அரசனின் நன்மை கருதி முறையாக வேள்வி செய்தால், தேவர்கள் அரசனிடத்தில் மகிழ்ச்சி கொள்கிறார்கள். மக்கள் விரும்பியதனைத்தையும் கொடுக்கிறார்கள். தாங்கள் அவர்களை அவமதிக்கக்க்கூடாது
என்றனர்.
#மஹாரண்யம் ஸ்ரீ ஸ்ரீ முரளீதர ஸ்வாமிஜியின் உபன்யாசத்தில் கேட்ட ரஸானுபவங்களில் இவையும் சிலவே...
No comments:
Post a Comment