மைத்ரேயர் கூறினார்
ப்ரசேதஸர்கள் அறநெறி வழுவாது பகவான் யக்ஞபுருஷ்னை வேள்விகளால் ஆராதித்தபோது, நாரதர் அங்கு வந்து த்ருவனின் கல்யாண குணங்களை வர்ணித்தார்.
விதுரர் உடனே,
அந்தண குலதிலகமே, நாரதர் அச்சபையில் கூறிய அனைத்துக் கதைகளையும் கருணை கூர்ந்து எனக்குக் கூறுங்கள், என்றார்.
அந்தண குலதிலகமே, நாரதர் அச்சபையில் கூறிய அனைத்துக் கதைகளையும் கருணை கூர்ந்து எனக்குக் கூறுங்கள், என்றார்.
அவரது ஆர்வத்தைக் கண்டு பரவசமடைந்த மைத்ரேயர் கூறலானார்.
த்ருவன் தான் விரும்பியது போல் உத்தம பதத்தை அடைந்தான். அங்கே அவனைச் சுற்றி ஸப்தரிஷிகளும் விளங்குகிறார்கள்.
அனவரதமும் அவர்கள் சொல்லும் பகவத் கதைகளைக் கேட்டுக்கொண்டு நாளுக்கு நாள் தேஜஸ் மிகுந்து ப்ரகாசிக்கிறான்.
த்ருவனது புதல்வனான உத்கலன் தந்தை கானகம் சென்ற பின்பு அரசை ஏற்றான். ஆனால் அவன் மனம் பதவியிலோ, செல்வத்திலோ, செல்லவில்லை.
பிறவி முதலே மனவடக்கமுள்ளவன். பற்றற்றவன். எங்கும் எதிலும் சமநோக்குள்ளவன். அவ்வாறான உத்கலன், அனைத்து ஜீவராசிகளைத் தன்னுள்ளும், தன்னை அனைத்து ஜீவராசிகளிடமும் கண்டான்.
தீவிரமான யோகப் பயிற்சியால் அவனது வாசனைகள் எரிந்துபோயின. ஆத்மானந்தம் சித்தித்தது. தன்னையே பரமசாந்த வடிவினனாக, ஞானரூபமாக, எங்கும் நிறைந்தவனாகக் கண்டான்.
உடல் தான் என்ற எண்ணம் நீங்கி பரமாத்ம ஸ்வரூபமே தான் என்று உணர்ந்தான்.
வெளித்தோற்றத்திற்கு ஜடம் போலவும், குருடன் போலவும், பைத்தியம், ஊமை போலவும் காணபட்டான். ஆனால் உண்மையில் குறைகள் ஏதும் அற்றவன் அவன். உடலைத் தான் என்றெண்ணிய பாமரர்களுக்கு அக்னி அடங்கிய ஜ்வாலை போல் இருந்தான்.
அதனால் அவனை அறிவீனன், பைத்தியம் என்று நினைத்து, அக்குலத்து மூத்தோர், சபையில் கலந்தாலோசித்து, த்ருவனின் மனைவி ப்ரமியின் இளைய குமாரனான வத்ஸரனை அரசனாக்கினர்.
வத்ஸரனின் அன்பு மனைவி ஸ்வர்வீதி என்பவள், புஷ்பார்ணன், திக்மகேது, இஷன், ஊர்ஜன், வஸு, ஜயன் என்ற ஆறு புதல்வர்களைப் பெற்றாள்.
புஷ்பார்ணனுக்கு ப்ரபை தோஷை என்று இரு மனைவியர். ப்ரபைக்கு பிராதன், மத்யந்தினன், ஸாயன் என்று மூன்று பிள்ளைகள்.
தோஷா என்பவளின் மகன்கள், ப்ரதோஷன், நிசிதன், வியுஷ்டன். வியுஷ்டனின் மனைவி புஷ்கரிணி. இவர்களது புதல்வன் ஸர்வதேஜஸ் என்பவன்.
ஸர்வதேஜஸின் மனைவி ஆகூதி. இவர்களது மகம் சக்ஷுஸ் என்ற மனு. அவனது மனைவி நட்வலா. இவர்களது புதல்வர்கள் புரு, குத்ஸன், த்ரிதன், தியும்னன், ஸத்யவந்தன், ரிதன், விரதன், அக்னிஷ்டோமன், அதிராத்ரன், பிரத்யும்னன், சிபி, உல்முகன் ஆகிய பன்னிருவர். அனைவரும் தூய்மையானவர்கள்.
உல்முகன் புஷ்கரிணியை மணந்து அங்கன், சுமனஸ், கியாதி, கிரது, அங்கிரஸ், கயன் ஆகிய ஆறு மகன்களைப் பெற்றான்.
அங்கனது மனைவி ஸுநீதை என்பவள் கொடியவனான வேனனை ஈன்றாள்.
அவனது செயல்களைக் கண்டு வருந்திய ராஜரிஷியான அங்கன், நாட்டைத் துறந்து கானகம் சென்றான்.
அவனது செயல்களைக் கண்டு வருந்திய ராஜரிஷியான அங்கன், நாட்டைத் துறந்து கானகம் சென்றான்.
முனிவர்களின் சாபம் வஜ்ரப்படை போன்றது. வேனனது கொடுங்கோலைக் கண்டு வருந்திய முனிவர்கள், கோபம் கொண்டு அவனைச் சபிக்க அவன் மாண்டு போனான்.
உலகம் காவலன் இன்றி ஆகவே, திருடர்கள் மிகுந்தனர். இதைக் கண்டு முனிவர்கள் வேனனது வலது கரத்தைக் கடைந்தபோது, அதிலிருந்து ப்ருது மஹாராஜன் தோன்றினார்.
அவர்தான் உலகின் முதல் சக்ரவர்த்தி.
#மஹாரண்யம் ஸ்ரீ ஸ்ரீ முரளீதர ஸ்வாமிஜியின் உபன்யாசத்தில் கேட்ட ரஸானுபவங்களில் இவையும் சிலவே..
No comments:
Post a Comment